U punoj dvorani Kolarčeve zadužbine, u petak, 5. marta 2016. godine, održan je koncert Novog simfonijskog orkestra Makris. Povod za muzički spektakl bili su proslava rođendana kompozitora Andreasa Makrisa i izdanje novog kompakt-diska dirigenta Predraga Goste sa Londonskim simfonijskim orkestrom. Na repertoaru su bila djela A. Simića, Vilijamsa, Morikonea, Cimera, Makrisa i Musorgskog.
Posebno interesovanje publike privukla je prva izvedena kompozicija, nazvana Under the roof. U pitanju je rad Aleksandra Simića, koji je nastao 2011. godine kao porudžbina Ujedinjenih nacija. Slušajući izvođenje kompozicije, uočila sam pozitivne reakcije publike, koja je oduševljeno pozdravila kompozitora, dirigenta i orkestar. Moglo bi se reći da je Under the roof poziv na mir u svijetu putem muzike, odnosno omaž kulturnom bogatstvu i raznolikosti planete na kojoj živimo. Muzičko putovanje započeto je odsjecima nazvanim Belgrade blues i Chicago blues, a u nastavku nam je mašta zagolicana asocijacijama na čardaš, jevrejsko svadbeno veselje, vjetrove Bosfora, muziku Indije, Afrike i Kine. Publika je imala priliku da čuje i zvuk didžeridua, australijskog instrumenta koji je dočarao zvuk divljine, slobode i poziva na jedinstvo.
U nastavku su uslijedile kompozicije filmske muzike: tema Džona Vilijamsa iz filma Šindlerova lista, Gabrijelova oboa Enija Morikonea iz filma Misija i muzika Hansa Cimera iz filma Gladijator. Solistkinja Mirjana Nešković, koncertmajstor orkestra Makris, svirala je čuvenu temu Vilijamsove kompozicije uz pratnju orkestra. Iako je u interpretaciji manjkalo izražajnosti, naročito lijep ton i intonativna čistota su zadivili prisutne. Djela Morikonea i Cimera su zvučala efektno i izmamila osmjehe na lica posjetilaca, koji su pokazivali oduševljenost pozdravljajući ovacijama izvođenje.
Pročitajte: Osvrt na koncert studenata kompozicije
Kompoziciju Andreasa Makrisa Egejska festivalska uvertira, orkestar je pod vođstvom Predraga Goste izveo sa sigurnošću i ponosom. Svečani karakter djela „zapalio“ je atmosferu do fortisima cijelog orkestra i odveo nas u krajeve Grčke, koja je kompozitoru bila inspiracija i u dalekoj Americi. U pitanju je djelo koje je Makrisa proslavilo širom SAD-a i Kanade.
Tokom kratke pauze, svi smo nestrpljivo čekali nastavak koncerta. Gledajući u štampani primjerak programa, razmišljala sam o kompoziciji koja je bila sledeća na repertoaru, a u pitanju je djelo Slike sa izložbe Modesta Musorgskog, u orkestraciji Morisa Ravela. Dirigent je opet izašao na scenu i dao znak solo trubi. Temu Promenade briljantno je iznio trubač Nikola Mijajlović, dok se u Starom zamku solo dionica saksofona, pod prstima Milana Savića, istakla kao jedna od najbolje odsviranih na koncertu. Preciznost, jasnoća i tembrovska ujednačenost mogu da se posmatraju kao glavne odlike Savićevog sviranja, koje je na visokom nivou profesionalnosti. Kako se bližio kraj koncerta, atmosfera je bila sve zagrijanija, što je doprinijelo usklicima i gromoglasnim aplauzima publike, koji su pokazali spremnost da podrže i osnaže postojanje Novog simfonijskog orkestra Makris.
