Četiri velike grupe stranih i rasprostranjenih jezičkih porodica su pored indoevropske, o kojoj smo učili još u osnovnoj školi, i austronežanska, afroazijska i uralska.
Austronežanski jezici rasprostranjeni su na Filipinima, Tajvanu, Fidžiju, Havajima, Madagaskaru, Indonežanskom arhipelagu, Malajskom poluostrvu, ostrvima Mikronezije i Polinezije, sve do Uskršnjeg ostrva.
Značenje reči austronežanski, iako verovatno svima prvo pada na pamet bliska nam država, ukazuje da većina govornika živi na ostrvima. Prvi deo reči potiče od latinske auster (južni vetar) i drugi deo od grčke nesos– ostrvo.
Pretpostavlja se da postoji preko 1250 austronežanskih jezika (setite se da na svetu postoji između 6000 i 7000 jezika)! Desetine miliona ljudi koristi ove jezike. Ipak, neki austronežanski jezici imaju samo nekoliko govornika.
Prema jednoj klasifikaciji, ovi jezici se dele na tajvanske ili formoške (Formoza), i malajsko – polinežanske.
Tajvanski jezici se dele na atajalske, pajvanske i tsou (cu) jezike. Nekoliko plemena na Formozi služi se tsou jezicima, od kojih svaki ima po nekoliko dijalekata. Kanakanabu je tsou jezik koji skoro izumire, jer pripadnici istoimenog plemena danas većinom govore mandarinski, bununski ili tajvanski.
Malajsko-polinežanskoj porodici, pripada npr. javanski jezik, kojim govori više od 84 miliona ljudi, i to najviše u Indoneziji. Ovaj jezik ima brojne dijalekte. Takođe, u ovu grupu jezika spada i tagalog, jezik kojim se služe stanovnici Filipina. Engleski, španski, malajski, sanskrit, arapski neki su od jezika koji su uticali na tagalog. Dobar dan na ovom jeziku glasi Magandang araw po, a ukoliko nekome želite da izjavite ljubav, to možete učiniti malo jednostavnije – Mahal kita (volim te). Minangkabau je naziv za etničku grupu koja živi u zapadnom delu indonežanskog ostrva Sumatra. Jezik kojim se služi osam miliona ljudi ove grupe nosi isti 
naziv.
Ovi jezici imaju mali broj fonema, a slogovi su najčešće sastavljeni po principu suglasnik + samoglasnik. Karakteriše ih i neobična gramatika. Rečenice uglavnom počinju glagolom (pretežno važi za jezike Filipina), ali imaju i drugačiji sistem padeža i glagolskih stanja nego naš jezik.
Množina se, na primer, u indonežanskom gradi tako što se dva puta ponavlja određena reč (kao kada bismo mi množinu imenice pas izgovarali pas-pas :D).
Tsy mahay teny malagasy aho. (Ne razumem malagaški.)
Veloma! (Zdravo!)
