Na samo šest kilometra od Jagodine smešteno je jedno selo milog imena: Dragocvet. Iako se u medijima, u poslednje vreme, za njegovo ime vezuju loše stvari poput „pijavice“ koja je dovlela do različitih problema, poplava, pomoru riba u jezeru i još dosta toga, zaboravite sve to na trenutak i zajedno pokušajmo da osetimo toplinu i lepote ovog sela.
Kako je selo dobilo ime?
O imenu ovog sela postoje dve legende. Prema prvoj selo je nosilo naziv Gorocvet te je vremenom promenjeno u Dragocvet. Prema drugoj legendi, selo je dobilo ime po braći Dragu i Cvetku koji su bili prvi meštani današnjeg Dragocveta.
Istorija sela
Najpre ćemo se osvrnuti na kratku istoriju ovog sela. Dragocvet se do Drugog srpskog ustanka nalazio u sastavu Osmanskog carstva, posle ustanka ulazi u sastav Kneževine Srbije i pripada Jagodinskoj nahiji sve do 1834. godine kada Srbija biva podeljenja na serdarstva.
Kada govorimo o bitnim ustanovama poput škole, valjalo bi reći nešto o samom nastanku iste. Iz knjige „Osnovne škole u Jagodinskom okrugu 1851. – 1890. godine“ možemo videti da su meštani Dragocveta avgusta 1883. godine uputili molbu Ministarstvu prosvete da im dozvole da svoju decu školuju u Jagodini, a ne kao do tada u Belici. Belica je bila tri sata udaljena od Dragocveta, a i put je vodio kroz šumu. Nažalost, ministar je odbio jer Dragocvet nije pripadao školi Jagodinske opštine.
Prema podacima iz knjige Dobivoja Jovanovića „Osnovne škole u beličkom srezu 1918-1941 godine“ prva škola u Dragocvetu, koja je bila smeštena u privatnoj kući, počela je sa radom 1905. godine, dok je nova zgrada ozidana tokom 1905/6 godine. Međutim, ovu školu uništili su Austrijanci.
Dragocvet danas
Danas se u Dragocvetu nalazi osmogodišnja osnovna škola „Branko Radičević“ koja je sagrađena 2011. godine. Ovu školu pohađaju deca iz sela Šuljkovca i Kovačevca. Pored osnovne škole, u selu postoji i dečiji vrtić.
Kroz samo selo protiču Jošanička reka i Lozovički potok. Nedaleko od sela nalazi se Dragocvečko jezero koje mešatani Dragocveta dele sa meštanima Kovačevca. Površina ovog veštačkog jezera iznosi oko pet hektara.
U Dragocvetu, prema popisu iz 2011. godine živi oko 1150 stanovnika koji se pretežno bave poljoprivredom.
Crkvu Svetog Nikole je 1904. godine podigao Milutin Ristić koji je u njoj i sahranjen. Samu crkvu osveštao je metropolit Dimitije Pavlović.
Od bitnijih institucija u Dragocvetu se nalaze i Dom kulture koji je potpuno renoviran i sređen, Lovačka sekcija, Dom penzionera, Pošta, prodavnice, Fudbalski klub Dragocvet koji poseduje najmoderniji teren u okolini, mlin u kom se sakuplja i melje pšenica iz gotovo svih sela jagodinske opštine i dva spomenika (jedan kod škole i spomen česma kod mlina).
Od 2002. godine meštani se mogu pohvaliti bazenom „Oaza“ u kom tokom vrelih letnjih dana traže spas od vrućina. Takođe, trebalo bi nagovestiti da su skoro svi putevi asfaltirani i osvetljeni.
U Dragocvetu, se nalaze i dva arheološka nalazišta: Vrbica i Grobljište. Na lokalitetu Vrbica koja je opasana koritima Belice, Jošaničke reke i Breštanskog potoka, pronađena je jedna zemunica. Nalaze čine životinjske kosti, predmeti od kostiju, predmeti od kamena i keramika.
Na lokalitetu Grobljište koji je smešten na nižoj rečnoj terasi na desnoj strani ušća reke Jošanice u Belicu, nalaze čine keramika i kućni lep. Sva arheološka blaga sa ovih lokaliteta čuvaju se u Zavičajnom muzeju u Jagodini.
Meštani Dragocveta mogu se pohvaliti i pesmom kojom je 1972. godine Goca Stoijlković ovekovečila ime ovog sela.
