Režiser, scenarista, glumac i producent KventinTarantino jedna je od najoriginalnijih ličnosti koja se pojavila na svetskoj filmskoj sceni devedesetih godina. Iako su njegovi filmovi očigledna mešavina raznih filmskih žanrova u kojima i sam Tarantino uživa, poput kung fu filmova iz sedamdesetih, ili pak špageti vesterna, oni su ipak svima prepoznatljivi kao Tarantinova dela.
Za skoro trideset godina bavljenja filmom napisao je oko dvadesetak scenarija, režirao desetak filmova, ostvario veći broj, uglavnom sporednih filmskih uloga i ono sto je najvažnije – uspeo je da izgradi sebi svojstven stil na osnovu kog svaki prosečni filmski znalac može, nakon kratkog vremena gledanja filma, reći: “Da, ovo je definitivno Tarantinovo delo!”.
Biografija
Kventin Džerom Tarantino rodjen je 27. marta 1963. godine u Tenesiju, ali se ubrzo sa porodicom preselio u Kaliforniju. Odrastao je samo sa majkom, pošto ga je otac, Toni Tarantino koji je i sam bio glumac i muzičar, napustio jos pre rođenja. Od malena je bio veliki zaljubljenik u filmove. Kako on sam svedoči, majka ga je, pošto nije mogla priuštiti dadilju, često satima ostavljala ispred televizora.
Otuda ćemo neretko u njegovim filmovima čuti dijaloge koji su vezani za američke TV serije ili glumce, ali i za bilo koje druge oblike popularne kulture. Tako se kod njega, još od ranih dana, razvijala želja da zaplovi u svet filma, prvenstveno kao glumac, jer dečije poznavanje filmske umetnosti uglavnom doseže samo do glume, a potom i kao režiser.
Jureći taj svoj cilj, Tarantino je napustio školu sa petnaest godina i upisao se na časove glume Prvi ozbiljniji posao dobio je u video klubu u Kaliforniji. I pre nego što je započeo rad u video klubu, Tarantino je posedovao jako široko filmsko obrazovanje, a za vreme petogodišnjeg rada tamo, on ga je samo još više obogatio.
Prvi film
Sa dvadeset i tri godine počeo je snimanje svog prvog filma – “My best friendsbirthday”. Tri godine svog života Tarantino je posvetio ovom filmu, ali na kraju ipak nije bio zadovoljan. No, s obzirom da nije imao nikakvog “zvaničnog” filmskog obrazovanja, niti je imao drugih finansijskih sredstava za ovaj film do svoje minimalne plate, nije se moglo mnogo ni očekivati.
Nakon tri godine uzaludnog pokušavanja da prikupi novac za snimanje sledećeg filma, Tarantino prodaje dva svoja scenarja: scenario za film “True romance” koji je režirao Toni Skot i koji sadrži dosta autobiografskih elemenata i scenario za film “Natural BornKillers” koji je preradio i režirao Oliver Ston.
Svetska slava
Sticajem srećnih okolnosti scenario za sledeći film dospeva u ruke Harvija Kajtla i zahvaljujući njegovom zalaganju 1992. godine izlazi film koji je Tarantinu obezbedio svetsku slavu – “Reservoir dogs”.
Osnova ovog filma je jako jednostavna – nakon neuspele pljačke grupa kriminalaca sumnja da se među njima nalazi policajac. Međutim, ono što ovaj film čini izuzetnim jeste upravo način na koji je ta jednostavna priča ispričana. U njemu se ispoljavaju svi oni elementi Tarantinovog stila koji će se javljati i u njegovim kasnijim filmovima i koji će postati zaštitni znak njegovog filmskog stvaranja.
Nekonvencionalni način pripovedanja, ekstremno nasilje koje je često vešto zamaskirano kako bi ga publika prihvatila kao neuznemiravajuće (setimo se samo scene kada Mr. Blonde seče uho policajcu), dijalozi koji nemaju konkretne veze sa radnjom, ali koji umnogome doprinose približavanju, često negativnih likova, gledaočevom simpatisanju…
Ostali filmovi
Godine 1994. izlazi kultni film “Pulp Fiction” koji je Tarantinu obezbedio prvog “Oskara” za najbolji originalni scenario i “Zlatnu palmu” na Filmskom festivalu u Kanu. Radnja ovog filma, prikazana na neverovatan, tarantinovski način, prati naizgled zamršenu priču o dvojici plaćenih ubica sa toliko zanimljivih detalja koji nas navode da se ovom filmu iznova i iznova vraćamo. Tri godine nakon njega usledila je adaptacija romana “Jackie Brown” koja je, nezasluženo, zauvek ostala u senci drugih Tarantinovih filmova.
U toku snimanja filma “Pulp Fiction” rodila se ideja o filmu “Kill Bill”. Naime Uma Turman i Tarantino su zajednički došli na ideju snimanja modernizovanog kung fu filma iz sedamdesetih, sa ženom osvetnicom u glavnoj ulozi. Zanimljivo je to da je upravo Uma Turman stvorila prepoznatljiv lik osvetnice poznatiji kao The Bride predloživši da uvodna scena bude s njom, pretučenom, u venčanici. Film je snimljen u celosti, ali kako je bio predugačak, morao je biti podeljen na dva dela: Vol. 1 i Vol. 2.
Poslednja dva Tarantinova filma “Inglorious Basterds” (2009.) i “Django Unchained” (2012.) umetnički i produkcijski su nadmašila sve prethodne. Ova dva filma otkrivaju još jednu karakteristiku Tarantinovog stvaranja, a to je da on voli da stvara u žanrovima.
Naime, prvi film predstavlja slobodan pristup žanru ratnog filma, a drugi žanru vesterna, ali oba ova filma za temu imaju osvetu pojedinca koji je prikazan kao žrtva vremena i samovolje drugih. Stoga, nasilje u ovim filmovima doživljavamo drugačije nego u prethodnim – ono dolazi kao zasluženo te u sebi nosi i određenu dozu katarze. Zbog slobodnog poigravanja sa istorijskim temama koje su u ljudskoj svesti još uvek donekle sveže, ova dva filma su zavredila dosta pažnje filmske kritike.
Trenutno se snima osmi Tarantinov film “The Hateful Eight” čiji izlazak, najavljen za novembar ove godine, željno iščekujemo.
