Nadimak „krvava Meri“ najčešće se povezuje sa poznatom legendom o devojci u ogledalu, koja ubija sve koji tri puta izgovore njeno ime. Ipak, malo ko zna da su ovako zvali i jednu istorijsku ličnost, Meri I Tjudor koja je na smrt osudila preko 300 protestanata.
„Krvava Meri“ je rođena 1516. godine kao ćerka kralja Henrija VIII i kraljice Katarine Aragonske. Kako Henri sa svojom ženom nije imao muškog potomka, Meri je još u detinjstvu proglašena za prestolonaslednicu. Ljubav između kralja i princeze bila je vidljiva. Henri je često o njoj pričao kao o „najvećem biseru kraljevstva“ i hvalio se njome na brojnim skupovima. Međutim, kako običaji nalažu Meri je nakon krštenja odvedena u svoje domaćinstvo, te je odnos između roditelja i nje znatno zahladneo i viđali su se samo tokom praznika.
Kada se Henri zaljubio u Anu Bolen, ceo život njegove ćerke se promenio. Vaspitana u duhu katoličanstva, Meri nije mogla da prihvati promene koje je njen otac uvodio u crkvu. Kada se postavio na čelo crkve, Henri je uspeo da poništi svoj brak sa Katarinom i oženi Anu Bolen. Ovim Henrijevim činom Meri je postala njegovo nezakonito dete i izgubila je sve titule koje su joj rođenjem pripadale.
Nakon Henrijeve smrti, njegovo kraljevstvo ostalo je u rukama maloletnog sina kog je dobio sa Anom Bolen, umesto koga je vladao Senat. Nažalost, dečak nije dugo preživeo i Meri se sa svojih 37 godina našla na čelu države. Cilj joj je bio da vrati katoličku veru i da iskoreni protestantizam, koji se širio državom.
Njen dolazak na presto u celoj zemlji se proslavljao i ljudi su je voleli, iako se smatralo da su žene prirodno slabe i nepodobne da vladaju. Međutim, odluke koje je donosila u narednih pet godinanjene vladavine znatno su promenile mišljenje naroda. Na samom početku, pokušala je mirnim putem da vrati svoju veru među narod. Čak ni njen brak sa Filipom od Španije nije dobro prihvaćen u Engleskoj. Pored pripadnika protestantske vere koji su izražavali negodovanje zbog novog kralja koji je bio konzervativan katolik, sa ovim brakom se nisu slagali ni katolici s obzirom na veliku netrpeljivost između Španaca i Engleza u tom periodu. Ali, pored toga što je smatrala da je ovaj brak dobar za jačanje katoličke vere, Meri je bila zaljubljena u Filipa, koji je bio gotovo ravnodušan prema njoj. Kako nije pronašla sreću u braku, još više se usresredila na jačanje katoličanstva. Naredila je da se uklone svi oženjeni sveštenici. Godine 1554. na njeno insistiranje donet je Zakon o jeresi, a već sledećeg meseca počeli su užasi za sve pripadnike protestantske vere. Stotine njih je proterano iz Engleske, dok je većina onih koji su ostali bila osuđena na smrt spaljivanjem na lomači i tako umrli u najvećim mukama. Ubijeno je oko 300 protestanata, među kojima je bilo i seljaka, ali i učenih ljudi i sveštenih lica. Njena popularnost je naglo počela da opada čak i među katolicima, koji nisu podržavali tako strašne kazne. Prozvali su je krvava Meri i po tom nadimku poznata je i vekovima kasnije.
