Berlinski zid je predstavljao barijeru između zapadnog i istočnog Berlina, a njegovo građenje je počelo 1961. godine. Zid je dostigao dužinu od preko 155 kilometara, a kroz vreme je bio unapređivan, dograđivan i modernizovan i to sve u cilju što efikasnijeg sprečavanja neautorizovanih prelazaka.
Berlinski zid zanimljivosti
Prošlo je preko 30 godina od kad je Ginter Šabovski, ministar propagande Demokratse Republike Nemačke slučajno objavio da su granice između Istočne i Zapadne Nemačke otvorene. Od tog 9. Novembra 1989. godine, pa do danas, svake godine na isti dan se obeležava pad Berlinskog zida, simbola hladnog rata i dela gvozdene zavese.
Objekti koji su se našli u unutrašnjosti zidova bili su srušeni, a ničija zemlja stvorena između dve barijere je postala poznata pod imenom „staza smrti“. Ona je bila minirana, posuta peskom i najvažnije, nije pružala nikakav zaklon pa je bila idealno mesto za otvaranje vatre sa osmatračkih tornjeva.
Berlinski zid istorija
Zid je tokom godina prošao kroz faze poboljšavanja poslednja i najnaprednija verzija zida završena je oko 1980. godine. Bila je izgrađena od 45 hiljada ojačanih betonskih delova sa glatkim cevima na vrhu. Takođe su u sastav zida ulazile bodljikave žice, signalna ograda, rovovi, kule i bunkeri. Postojalo je i devet graničnih prelaza između Zapadnog i Istočnog Berlina, kroz koje su mogli da prođu samo pripadnici određenih nacionalnosti.
Centar za istraživanje moderne istorije je u izveštaju o Berlinskom zidu, objavio da je najmanje 138 ljudi usmrćeno u pokušajima da pređu zid. Nepoznat broj ljudi koji su stradali u nesrećnim okolnostima dok su pokušavali da pređu preko zida. Poslednja osoba koja je izgubila život pokušavajući da pređe zid je mladić iz istočne Nemačke koji je pokušavajući da balonom preleti zid udario u strujne kablove.
Bilo je i uspešnih prelazaka, po nekim istraživanjima više od 5.000 ljudi je uspelo da pređe Berlinski zid. Kako je zid bivao sve veći i neprobojniji tako su i planovi za njegov prelazak postajali sve kreativniji. Mnogi su kopali tunele ispod zida, drugi su koristili kanalizaciju, a neki su se krili u automobilima posetioca iz Zapadnog Berlina.
Pad Berlinskog zida
Nakon što je Šabovski proglasio Berlinski zid otvorenim, stanovnici Istočnog i Zapadnog Berlina su se okupili oko nekoliko prelaza i tu slavili celu noć. Zvanično rušenje zida je počelo u leto 1990. godine, delovi su upotrebljeni za rekonstrukciju a neki su prodati i rasuti po čitavom svetu.
Od Berlinskog zida je u Berlinu ostao jako mali deo, a delovi koji nisu srušeni ne prikazuju zid u njegovoj orginalnoj formi. Zidine su teško oštećene, išarane grafitima, mnogi su lomili delove zida. Zbog toga se danas mogu naći na prodaji delovi zida u mnogim prodavnicama suvenira u Nemačkoj, a i širom sveta.
Petnest godina nakon pada Berlinskog zida, privatni muzej je sagradio 200 metara zida. Takođe je postavljeno preko 1.000 krstova u znak ljudi koji su poginuli pokušavajući da pobegnu na zapad.
